یک روز معمولی
دیروز قرار گذاشتیم که ۶ و نیم پیاده رویی و ورزش صبحگاهی رو شروع کنیم، ساعت ۹ بریم امامزاده و نذری های صبحانه شنبه رو بین مردم پخش کنیم و بعدش ساعت ده در راهپیمایی شرکت کنیم..
برنامه ایی بدون خلل که با محاسبات خارق العاده به دست اومده بود!
اما در نهایت هوای خوب و کشف تعداد زیادی بچه گربه در اقصی نقاط پارک زمان پیاده رویی رو چند ساعتی جابه جا کرد. اینطور شد که ساعت نه تازه وارد کافه شدیم و صبحانه سفارش دادیم. من دو تا نیمرو و زهرا بعد از کلی فکر کردن در خفایای منو، صبحانه انگلیسی (!!!) رو انتخاب کرد.
پخت صبحانه انگلیسی یکساعتی طول کشید و دسیسه انگلیس مارو از رفتن به راهپیمایی هم بازداشت...تازه ساعت ده صبحانه رو تحویل گرفتیم که قسمت عمده ش هم بخاطر آغشته بودن به ابلیمو از گلوی زهرا پایین نرفت...این هم از صبحانه
اما نذری ها رو که نمیتونستیم کنسل کنیم
در نهایت صبحانه امامزاده ساعت ۱۱ توزیع شد الحمدلله.
نتیجه اخلاقی اینکه دفعه بعد برنامه رو با تراکم کمتری بچینیم یا لقمه ی بزرگتر از قاشق برنداریم
______________________
پ.ن:
من این روزها کمتر فرصت میکنم وبلاگ بنویسم، اگر مایلید میتونم آدرس کانالم رو در اختیارتون بذارم
