اسپید

سه فصل گیم آو ترونز تمام!!!

کلاس های دکتر رو هم با همین سرعت برم، از جو خارج میشم.

حال کبوتر حرم

پیاده میروم ز مشهد الرضا تا شام...

عید اومده دوباره

 خدایا ایام نوروز را طولانی تر بگردان تا ما با خیال راحت کتاب بخونیم ...آااااااااامین

حاشیه ایی بر فیلم " I Tonya "

یک اسکی باز معروف! تونیا هاردینگ..

تونیا از قشر متوسط رو به پایین جامعه وارد دنیای ثروتمندان میشود. تامین هزینه ی پاتیناژ او را مادرش با کار تمام وقت در حرفه ی پیشخدمتی تقبل میکند. اما سایه ی فقر همواره بر سر تانیا پرده افکنده است. مخصوصا" در مسابقانی که او به دلیل نداشتن طراحی مناسب لباس علیرغم مهارت ویژه اش نادیده گرفته میشود.

امریکن لایف استایل!

خواندن روایت زندگی تانیا بسیار اعجاب انگیز است. هیچگاه تصور نمیشود که در جامعه فرهیخته جهان اولی چون آمریکا کسی با داشتن چنان مهارتی در ورزش از پیشرفت و درخشیدن در رشته ی مورد علاقه اش باز ماند و یا دست پایین از قضاوت عادلانه محروم شود.

دیدن این فیلم با بازی مارگو رابی برای من بسیار لذت بخش بود. من نه منتقد هستم و نه اهل حرفه ی سینما. صرفا" بعنوان بیننده تفکرات ما بعدالتماشای این داستان را روایت میکنم.

یک زن آمریکایی سفید پوست از طبقه ی متوسط رو به پایین (به لحاظ مالی) مهارت خارق العاده ایی در پاتیناژ دارد. با صرف هزینه ی بسیار، دوره های آموزشی را طی میکند و وارد مسابقات میشود. پس از آن به دلایل اعجاب انگیزی چون نداشتن لباس مناسب (از نقطه نظر قیمت) بارها ار قضاوت عادلانه محروم و به حاشیه رانده میشود. کار تا آنجا پیش میرود که در پاسخ به اعتراضات او نسبت به امیتاز دهی چنین پاسخی دریافت میکند : ((ما می خواهیم تصویری از یک خانواده ی اصیل آمریکایی نشان بدهیم که تو نداری. هم لباس هایت مناسب نیست و هم از همسرت جدا شده ای))...


تانیا اسکی باز خارق العاده اییست. جزو معدود زنانی که میتوانند حرکت "تریپل اکسل" در پاتیناژ را انجام دهند. پس چرا در مهد حقوق بشر و کرسی برتر توجه به حقوق زنان؛ اینچنین مورد هجمه ناعدالتی قرار میگیرد؟

آیا آمریکا همانطور که مدعیست حامی حقوق بشر و علی الخصوص حقوق زنان است و یا حقوق زن تنها ویترینی برای پوشاندن اتفاقات زیرپوستی است؟


آمریکا مایل است که در جامعه تصویر کلیشه ایی از انسان موفق مدنظرش را به نمایش بگذارد. برای نیل به این هدف حتی قهرمانان و نخبگان ورزشی خود را زیر پا میگذارد! چه امر مهمی او را به این عمل واداشته؟

شاید قضاوت ما زودهنگام است! شاید آمریکا حق دارد که تصویر مد نظر خود از انسان برتر را نمایش بگذارد. قطعا" نمایش هر انسان با ویژگی های مد نظر سیاستمداران آمریکایی اقبال به سمت چنان فرد و چنان سبک زندگی را افزایش میدهد و جامعه به آن روش مطلوب سیاستمداران میل میکند و اهداف آنان را تحقق میبخشد.


آخرین بارقه ایی که از دریچه ی ذهنم عبور کرد این بود: ما چگونه تصویری از "ایرانین لایف استایل" ارائه میکنیم؟
کدام فیلم های ایرانی به جشنواره های جهانی راه پیدا میکنند و تصویر انسان ایرانی در آن چگونه ارائه شده است؟! فتامل!

معیار شما چیست؟

هر وقت چیزجدیدی آوردند گفتیم خوب است،
دانه جدید
درخت جدید
غذای جدید
لباس جدید
ابزار جدید

چماق جدید بودن را توی سرمان کوبیدند و گفتند خوب است ما شدیم متحجر و آنها متجدد


این وسط کسی نبود که با علم به آن چیز جدید بگوید خوب است یا نه.

خب حالا تو به من بگو "جدید بودن" معیار خوب بودن هم هست؟!

یوم تبدل الارض غیر الارض

روزی برسد که جایگاه این چهره های فربه و آن چهره های تکیده عوض شود.
روزی برسد که چشم های گریان را غرق در خنده ببینیم و بر خنده های امروزمان اشک حسرت بریزیم.
روزی برسد که انبان شکم ها چون سنگ آسیاب در پی کشیده شود و صاحبان خود را به اعماق درافکند.

روزی برسد که زمین و آسمانتان دگرگون گردد و آرزو کنید کاش پاره ایی خاک بودید و سموم سوزنده شما را با خود پراکنده میساخت
بخورید و بیاشامید یا ابناالبطن......

قدس ... عزیزترینم

کی میشه که دوباره فیلمی مثل "بازمانده" بسازن؟!
تا قیام قیامت قابلیت این رو دارم که با هر بار دیدنش بارها گریه کنم...

پرسید بالاتر از بهشت کدام است؟

در بهشت وقتی دل های مومنان میوه ایی از درختی طلب کند، آن شاخسار به سمتشان متمایل شده تا از میوه اش تناول کنند..
در مسیر کربلا، طبق های خرما،میوه و غذا متمایل نمیشدند، بلکه اصرار میکردند، گاهی گوشه ی لباست را میگرفتند
گاهی میگریستند..

بردار از این رزق، زائر حسین (ع)

جنت الله فی ارضه..

السلام علیک یا کربلا

ما را همه شب نمیبرد خواب

بیداریم و از قضا بیداریمان هزار خواب در دل خود نهان دارد. اصل معناییم اما روحمان منکسر از جریان ماده هزار وزنه آویخته را به دنبال میکشد. چیستیم؟! به دنبال چیستیم؟!
بعد از قرن ها درنگ در این کره ی خاکی، نه! در قعر افلاک، منتهی علیه کهکشان و نقطه ای در دل سماوات چه میکنیم؟!
این ذات های تکراری چه میجویند پس از این همه قرن ایضا".
انسان چه میجویی؟!

هنوز به دنبال همانی که شکمت را انباشت و سراپرده های نیلگون برافراشت؟
در اندیشه ی جفتی حوروش و وحوشی برای تمتع...

این گردش روی پایان ندارد؟
اگر انتهای غایت چرخه ی یاخته ایی همان چرخش یاخته ایی است پس چرا این چرخه بایستی است..؟

چرا تو هستی، و در گوارشی متداوم میروی و باز میگردی؟!

همان گونه که بودنت از نبود آغازیدن گرفت، پایانی نیز متصور میتوان شد. چگونه این آغاز، تداوم و پایان شکل بست و چگونه و چرا به پایان میرود؟!

هیچ اندیشیده ایی؟

رزق...گرفته..شد

به حرمت هم نامی ات،
به کمتر از شهادت رضا  نیستم...