دور و تسلسل

بیفتی و بلند شوی، بیفتی و بلند شوی...بیفتی و بلند شوی...باز هم باید بیفتی و بلند شوی....هر قدر هم چشم هایت را محکم ببندی، هر قدر هم التماس کنی....

باز هم باید بیفتی....

اگر بلند نشوی؟؟؟

ابعاد ناپیدای این زن

هر چه قدر هم به احوالات پروین دقیق بشوم، سخت تر میشود فهمید که بوده.. چه شده.. که شده...

پاندای لیمویی

یک پاندای صورتی داشته باشم...نه، صورتی زیاد خوب نیست! زرد لیمویی باشد. پرواز هم بکند. نه اینکه بال داشته باشد! سوارش بشوم و برویم آن بالا روی ابرها..

لم بدهیم، یک پایمان را روی پای دیگر بیندازیم و به آسمان نگاه کنیم.

ساقه ی گندم هم تووی دهنمان است و کلاه حصیری روی سرمان...

قاصد روزان ابری داروگ، کی میرسد باران...

اگر این دو سطر نوشتن نبود شاید جان به جان آفرین تسلیم کرده بودیم. پس هزار بوسه بر قلم.

و صدافسوس بر هزاران حرف نگفته که در پشت آن نهان است.

چه رمانی؟

دلم برای خوندن یک رمان خوب و پرنقش و نگار تنگ شده..

دیگه انگار چیزی راضیم نمیکنه..

بی خانمان

دیوانه ی تو گشته ام و

خانه ندارم...