چگونه تجربیات قبلی زندگی فعلی ما را در قبضه ی خود اسیر میکنند ۲
در داد و ستد "من" با انسان های دیگر حالات مختلفی وجود دارد.
اول بگوییم داد و ستد چیست؟ ما در زندگی با اطرافیانمان در ازای چیزی که میگیریم باید چیزی بدهیم مثلا اگر محبت میبینیم باید محبت را بازپس دهیم وگرنه ارتباط شکل نمیگیرد. اگر پولی قرض دهیم بعد از مدتی انتظار بازگشت داریم. در رابطه با فرزند، پدر مادر و همسر هم چنین داد و ستدهایی پایدار است.
تقریبا هیچ فردی نمیتواند بدون قید و شرط به ما خوبی و خدمات بدهد. گاهی خوبی ها، هدیه ها و چیزهایی که از اطرافیان میگیریم با منت همراه است و ما کم کم خجالت میکشیم و سختمان میشود که به افراد مراجعه کنیم.
یا اگر به کسی بدی کنیم اینطور در ذهنمان شکل میگیرد که دیگر حنای من پیش او رنگی ندارد و قطعا به من کمک نخواهد کرد.
چنین تجربیات و تصاویری برای شما هم رخ داده، درست است؟
در داد و ستد های "من" با اطرافیان حالات مختلفی وجود دارد و از غالب تجربیات الگویی در ذهن شکل میگیرد؟ این الگو درست است یا غلط؟
حالا یکی از حالات خصوصی انسان را ارزیابی کنیم. ارتباط با معبود از طریق دعا.
"من" نیازی دارم یا مشکل. به راز و نیاز مشغول میشوم و میگویم میدانم خیلی آدم بدی بودم اما تو بزرگی! گره از کارم باز کن. باز میکند.
بار دوم مراجعه میکنم با شرمندگی و ته ذهنم میگویم خیلی بدی کردم و بعید است که به من نگاهی کنی....!
من با تصور ذهنی ناشی از تجربیاتم در ارتباطم با انسان ها با خدا وارد مذاکره شده ام. این حالت عامدانه نیست عموما...آگاهانه هم نیست.
فرد ناخودآگاه تصور میکند که با چه رویی به درگاه خدا برود چون ذهن اینگونه شرطی شده که هر خیری محدودیتی دارد. ذهن نامحدود را درک نکرده!
و اینگونه ابری از ناامیدی بر فضای حاکم بین او و معبود شکل میگیرد.
گاهی این نامیدی به لج هم منتهی میشود و فرد با خود میگوید که رب که اینهمه قدرت و امکانات دارد چرا به من چیزی نمیبخشد، چون دو مثقال گناه کرده ام؟! و یک سلسله فکر خطا، چرخه ایی از ناگواری و ناخشنودی در ذهن شکل میدهد که حیات و ممات فرد را تحت الشعاع قرار میدهد.
___________________________________
پ.ن ۱ : مهم است که افراد تجربیات خوبی داشته باشند. مثلا در ارتباط فرزند با پدر و مادر تاکید شده که به وعده وفا کنید چون کودک تصور عظیمی از پدر و مادر دارد و نباید خدشه ایی به آن وارد شود.
پ.ن ۲: در اجتماع هم مهم است که ساختارهای کریمانه و ارتباطات فاقد سود و زیان و دودوتاچهارتای عقل مادی حاکم باشد. اینکه غذا را بدون پرداخت میبخشند (نذری) یا محیط هایی بدون هزینه خدمات میدهند(محیط اربعین) بسیار در سلامت ایمانی و روانی اجتماع موثرست.
فارغ از بحث دینی
در اجتماعی که انسان ها دیده اند و امید دارند که اگر سرمایه ایی هم نداشته باشند امکان دریافت رزق و خدمات دارند با آرامش روانی بیشتری به فعالیت میپردازند و امید به زندگی آنها در سطح متفاوتی تعریف میشود.
سلام دوست عزیزم
چه جالب بود.
ممنون
آرامش زندگی توحیدی