تحلیلات صبحگاهی
امروز در حال صرف صبحانه با دوستی که چند سال از آشناییمون میگذره در مورد مسائل مختلفی صحبت کردیم، یکی از اون مسائل ازدواج بود. از آشنایی من با این دوست عزیز مدت زمان زیادی میگذره اما خب این درجه از صمیمیت که با هم صبحانه بخوریم و قرار های طولانی بگذاریم اخیرا حاصل شده و نکته تمرکز صحبت ها هم همین بود. که از بین فرضا دویست نفر خانمی که میشناسیم نهایتا یک یا دو نفر پیدا میشن که امکان فراهم شدن این درجه از صمیمیت بینمون وجود داره و این آنالیز و شناخت بعد از سالها معاشرت با افراد گوناگون حاصل شده که در نوع خودش بسیار نادر و خاصه..
حالا اگه بخوایم همین مسئله دوستیابی رو به ازدواج تعمیم بدیم با یک گپ و چاله بزرگ مواجهیم که چطور امکان شناسایی فرد مورد نظر فراهم میشه؟
اونهم در صورتی که امکان شناسایی سالم افراد مذکر حداقل برای ما بسیار محدوده. راهکارهای اجتماعی/ اخلاقی موجود هم دچار زوائد و ناملایمات غیرضرور بسیاره...تا حدی که افراد ترجیح میدن وارد پروسه های ناخوشایند و آشنایی با افراد اشتباهی نشن و محیط ذهنی ارتباطیشون امن بمونه.
در نهایت اینکه ته بحث باز موند و به نتیجه خاصی نرسیدیم جز مثبت اندیشی و حمد الهی.
البته الان که دارم افکارم رو مینویسم به چند راه حل یا آیتم های کمک کننده فکر میکنم که بیشتر در بعد اجتماعی-زیرساختی و با افق بلند مدته..
