We can do it

 

حقیقتا برایم سوال است آن زمانی که زن ها این شعار را سر دست بلند میکردند قصد بیان چه مفهومی را داشتند؟
میخواستند بگویند ما چه کاری را میتوانیم انجام دهیم؟
مگر آن ها را از انجام چه کاری منع کرده بودند؟
کار سخت و سنگین که همیشه برای زن ها وجود داشت. دنبال کسب مدارج علمی و جایگاه و حقوق اجتماعی بودند؟
اگر چنین است چرا پوستر و نمادشان زنی شد با بازوی گره کرده بعنوان نماد قدرت فیزیکی است.
چرا نماد، زنی در حال کتاب خواندن و یا اندیشیدن نشد؟

تصورم اینست که اینگونه نماد سازی و پردازش شعار، خود از اصلی ترین عوامل به حاشیه رانده شدن مطالبات حقیقی زنان در طول تاریخ بوده.
بیراهه ایی که این روزها در ایران با پرداخت اغراق شده و کاریکاتوری به مسئله پوشش زنان پی گرفته میشود.

باید پرسید حرکات های رسانه ایی در راستای حذف، تحقیر، سیاسی خواندن و یا تقلیل پوشش زنان بر اساس چه شعاریست؟ یا هدف از این نوع حرکت چه میتواند باشد؟
چه نسبتی میان کم کردن پوشش با دستیابی به حقوق اساسی یک زن وجود دارد؟

آیا طرفداران این ایده مانند حامیان فمینیسم در ادوار گذشته راه را به خطا نمیروند و  مسیر رسیدن زنان به ایده آل و مطلوبشان را بر اساس اغراض سیاسی ناهموار نمیکنند؟

آنگونه که از ظاهر امر بر می آید پوشش زن تنها محملی برای رقابت در عرصه سیاست، سیاستگذارانی است که توان و مدیریت لازم برای پرداختن به مشکلات جامعه در لایه های اساسی را ندارند و از دم دستی ترین دستاویز برای تشجیع حامیان خود استفاده میکنند تو گویی عرصه رقابت سیاسی در ایران دربی دسته دویی است و کوچر ها با ابزار ساده ایی چون طبل و بوق و نه بر اساس لیاقت و شایستگی تیم ها، در تلاش برای بهره وری از آن اند. 

امید است که اصحاب سیاست و رسانه با وسیع نمودن افق دید اقلا منازعات خود را به مفاهیمی دست اول سوق داده و دست از این بازی بچگانه پرسود برای احزاب و پرضرر برای مردم بردارند.

#we_can_do_it

#we_can_do_what
#فمینیسم
#پوشش_زنان
#زن