ما ولگردهای فرهنگی،دینی،علمی و ...
همینکه خواستم شروع کنم به نوشتن این متن..(ادامه ی جمله را آخرش میگویم)
..
ما برای زندگی خود برنامه ای نداریم. ضمیر جمع به کار نمیبرم. من برای زندگی خود هیچ برنامه ای ندارم. اصلا" نمیدانم درستش داشتن برنامه است یا خیر!
اصلا" برنامه یعنی چه؟!
یک ورزشکاری میخواهد در فلان مسابقه شرکت کند. مقدار زمان مشخصی دارد و باید در این زمان برنامه ای بریزد و خود را برای شرکت در مسابقه آماده کند یا به قولی بسازد. بیشتر ساعات روز را صرف تمرین و آمادگی جسمی میکند، ورزش های متنوع، وزنه ها و تجهیزات ورزشی خاص، شرکت در اردوهای آمادگی و ... سایر برنامه هایش را بر این اساس تغییر میدهد؛ غذا و کالری مورد نیاز، نوشیدنی..لباس و حتی زمان و مکان و موقعیت خواب
بعد از یک فرآیند طولانی مدت در مسابقه شرکت و به هدفش میرسد. تمام!
من به عنوان یک فرد مسلمان که به حیات بعد از مرگ اعتقاد دارم. میخواهم به قرب برسم. صبح هنگام اذان بلند میشوم و نماز میخوانم(بازه ی اذان تا طلوع). میخوابم. 7 الی 8 بیدار میشوم. صبحانه میخورم(مقدار و نوعش اصلا" از قبل مشخص نیست). لباس میپوشم، گاها" جوراب هایم از شب پیش نشسته است. بخاطر دیر بلند شدن از سرویس جا مانده ام. با اتوبوس به دانشکده میرسم. کلاس اول را بدون هیچ پیش زمینه ی ذهنی میگذرانم، خواب غلبه دارد. بین دو کلاس چای و کیک. کلاس دوم مشغول نامه نگاری با دوستم در مورد امور فرهنگی و برنامه ها دانشکده. ناهار و نماز. جلسه ی بسیج پیرامون برنامه ای برای جشن هفته ی آینده. بعد از ظهر کتابفروشی های انقلاب را گز میکنم و آنچه را که دلم میخواهد میخرم، بعد از پروسه ی کافی شاپینگ و کافه بستنی خوردن در نخلستان برمیگردم خوابگاه. چند بسته فرهنگی از امورفرهنگی دانشگاه رسیده، بین اتاق ها پخش میکنم. شب بچه ها می آیند در مورد برنامه های فرهنگیشان ایده میخواهند و گپ میزنیم...نماز و شام و تمام... .
لطفا" به پنجاه اختلاف در تصاویر بالا اشاره کنید و دورش با مداد قرمز خط بکشید.
همینکه خواستم شروع کنم به نوشتن این متن یادم آمد که این نوشته هم جزو هزارن کار بی برنامه و بی دلیل است.
أعوذبالله من الشیطان الرجیم.
