ضعف قوه مدیریتی مرد در اداره زندگی (بازبینی اساسی ۲)

دوستی داشتیم در زمان دانشگاه که یکی از آقایون محترم دانشکده از طریق واسطه برای ازدواج با ایشون اقدام کرده بودند و قبل از اقدام مدت ها با پیغام طالب خواستگاری رسمی از ایشون بودن. دوست ما پذیرفتن که آقای محترم برای خواستگاری اقدام کنن و تمام این وقایع حدود دو سالی به طول انجامید. 

در نهایت آقا پسر ماجرا به این نتیجه رسید که درسته دختر خانم بسیار شایسه و شاخص هستن اما نباید در امر ازدواج سخت گرفت و به جای ازدواج با کسی هم سطح و هم عقیده خودشون به خواستگاری یکی از دختران فامیل که مادرشون پیشنهاد کرده بودند رفتند و ازدواج صورت گرفت. 

دوست ما بخاطر این رفتار بسیار تحت فشار قرار گرفت 

فشار روحی و روانی مسئله

اعتبار و آبرویی که در دانشگاه داشت و با علنی شدن تمام جریانات خواستگاری تحت الشعاع قرار گرفت

از دست رفتن سایر موقعیت های ازدواج و ...

 

حدود ۸ سالی از ماجرا گذشت. دوست عزیزما در این مدت ازدواج نکردن.

آقا پسر اما در سکوت خبری فرزند دار شدن و تا همین اواخر تصور میشد که زندگی خوبی دارن.

 

تا اینکه اخیرا پیامی به دوست ما دادند و درخواست حلالیت کردن بعد از حدود یک دهه. 

و دختری که نزدیک ده سال تلاش کرده بود که اتفاقات و عواطف سابقش رو فراموش کنه رو درگیر زندگی خودشون کردن. ابتدا محترمانه از دختر خانم درخواست حلالیت کردن و بعد با تحکم و لحن متوقعانه پرسیدن که چه دعا و نفرینی کردید که من دارم بدبخت میشم؟!....

دختر خانم بعد از شوک اولیه و ناراحتی که دچار شده بودند ازشون میپرسن که عدم توان عاقلانه رفتار کردن و تصمیم درست گرفتن شما به گردن هر کسی هست جز خودتون؟

 

و لازم بود که این همه مدت روی افکار اشتباهتون پافشاری کنید تا نتیجه ش رو ببینید؟

و الان هم به جای بازبینی رفتار و افکار خودتون دنبال مقصر میگردید در دعا و طلسم و آه و نفرین؟؟

ظاهرا آقا پسر داستان که الان پدر فرزندانشون هستن از این عبارات شوکه میشن و عذرخواهی میکنن

.................................................................

اینکه از ماجرا درس گرفتن یا نه رو ما نمیدونیم و رشد و تغییر در زندگی هر آدمی یک فرآیند طولانی و عمیق هست. اما اینکه چه اتفاقی میفته که رویکردهای عمومی نسبت به ازدواج به سمت بلاهت یا امور دیگه میره جای بررسی و تحقیق داره