حاشیه ایی بر فیلم " I Tonya "
پنجشنبه, ۱۷ اسفند ۱۳۹۶، ۱۲:۵۵ ق.ظ
یک اسکی باز معروف! تونیا هاردینگ..
تونیا از قشر متوسط رو به پایین جامعه وارد دنیای ثروتمندان میشود. تامین هزینه ی پاتیناژ او را مادرش با کار تمام وقت در حرفه ی پیشخدمتی تقبل میکند. اما سایه ی فقر همواره بر سر تانیا پرده افکنده است. مخصوصا" در مسابقانی که او به دلیل نداشتن طراحی مناسب لباس علیرغم مهارت ویژه اش نادیده گرفته میشود.
امریکن لایف استایل!
خواندن روایت زندگی تانیا بسیار اعجاب انگیز است. هیچگاه تصور نمیشود که در جامعه فرهیخته جهان اولی چون آمریکا کسی با داشتن چنان مهارتی در ورزش از پیشرفت و درخشیدن در رشته ی مورد علاقه اش باز ماند و یا دست پایین از قضاوت عادلانه محروم شود.
دیدن این فیلم با بازی مارگو رابی برای من بسیار لذت بخش بود. من نه منتقد هستم و نه اهل حرفه ی سینما. صرفا" بعنوان بیننده تفکرات ما بعدالتماشای این داستان را روایت میکنم.
یک زن آمریکایی سفید پوست از طبقه ی متوسط رو به پایین (به لحاظ مالی) مهارت خارق العاده ایی در پاتیناژ دارد. با صرف هزینه ی بسیار، دوره های آموزشی را طی میکند و وارد مسابقات میشود. پس از آن به دلایل اعجاب انگیزی چون نداشتن لباس مناسب (از نقطه نظر قیمت) بارها ار قضاوت عادلانه محروم و به حاشیه رانده میشود. کار تا آنجا پیش میرود که در پاسخ به اعتراضات او نسبت به امیتاز دهی چنین پاسخی دریافت میکند : ((ما می خواهیم تصویری از یک خانواده ی اصیل آمریکایی نشان بدهیم که تو نداری. هم لباس هایت مناسب نیست و هم از همسرت جدا شده ای))...
تانیا اسکی باز خارق العاده اییست. جزو معدود زنانی که میتوانند حرکت "تریپل اکسل" در پاتیناژ را انجام دهند. پس چرا در مهد حقوق بشر و کرسی برتر توجه به حقوق زنان؛ اینچنین مورد هجمه ناعدالتی قرار میگیرد؟
آیا آمریکا همانطور که مدعیست حامی حقوق بشر و علی الخصوص حقوق زنان است و یا حقوق زن تنها ویترینی برای پوشاندن اتفاقات زیرپوستی است؟
آمریکا مایل است که در جامعه تصویر کلیشه ایی از انسان موفق مدنظرش را به نمایش بگذارد. برای نیل به این هدف حتی قهرمانان و نخبگان ورزشی خود را زیر پا میگذارد! چه امر مهمی او را به این عمل واداشته؟
شاید قضاوت ما زودهنگام است! شاید آمریکا حق دارد که تصویر مد نظر خود از انسان برتر را نمایش بگذارد. قطعا" نمایش هر انسان با ویژگی های مد نظر سیاستمداران آمریکایی اقبال به سمت چنان فرد و چنان سبک زندگی را افزایش میدهد و جامعه به آن روش مطلوب سیاستمداران میل میکند و اهداف آنان را تحقق میبخشد.
آخرین بارقه ایی که از دریچه ی ذهنم عبور کرد این بود: ما چگونه تصویری از "ایرانین لایف استایل" ارائه میکنیم؟
کدام فیلم های ایرانی به جشنواره های جهانی راه پیدا میکنند و تصویر انسان ایرانی در آن چگونه ارائه شده است؟! فتامل!
تونیا از قشر متوسط رو به پایین جامعه وارد دنیای ثروتمندان میشود. تامین هزینه ی پاتیناژ او را مادرش با کار تمام وقت در حرفه ی پیشخدمتی تقبل میکند. اما سایه ی فقر همواره بر سر تانیا پرده افکنده است. مخصوصا" در مسابقانی که او به دلیل نداشتن طراحی مناسب لباس علیرغم مهارت ویژه اش نادیده گرفته میشود.
امریکن لایف استایل!
خواندن روایت زندگی تانیا بسیار اعجاب انگیز است. هیچگاه تصور نمیشود که در جامعه فرهیخته جهان اولی چون آمریکا کسی با داشتن چنان مهارتی در ورزش از پیشرفت و درخشیدن در رشته ی مورد علاقه اش باز ماند و یا دست پایین از قضاوت عادلانه محروم شود.
دیدن این فیلم با بازی مارگو رابی برای من بسیار لذت بخش بود. من نه منتقد هستم و نه اهل حرفه ی سینما. صرفا" بعنوان بیننده تفکرات ما بعدالتماشای این داستان را روایت میکنم.
یک زن آمریکایی سفید پوست از طبقه ی متوسط رو به پایین (به لحاظ مالی) مهارت خارق العاده ایی در پاتیناژ دارد. با صرف هزینه ی بسیار، دوره های آموزشی را طی میکند و وارد مسابقات میشود. پس از آن به دلایل اعجاب انگیزی چون نداشتن لباس مناسب (از نقطه نظر قیمت) بارها ار قضاوت عادلانه محروم و به حاشیه رانده میشود. کار تا آنجا پیش میرود که در پاسخ به اعتراضات او نسبت به امیتاز دهی چنین پاسخی دریافت میکند : ((ما می خواهیم تصویری از یک خانواده ی اصیل آمریکایی نشان بدهیم که تو نداری. هم لباس هایت مناسب نیست و هم از همسرت جدا شده ای))...
تانیا اسکی باز خارق العاده اییست. جزو معدود زنانی که میتوانند حرکت "تریپل اکسل" در پاتیناژ را انجام دهند. پس چرا در مهد حقوق بشر و کرسی برتر توجه به حقوق زنان؛ اینچنین مورد هجمه ناعدالتی قرار میگیرد؟
آیا آمریکا همانطور که مدعیست حامی حقوق بشر و علی الخصوص حقوق زنان است و یا حقوق زن تنها ویترینی برای پوشاندن اتفاقات زیرپوستی است؟
آمریکا مایل است که در جامعه تصویر کلیشه ایی از انسان موفق مدنظرش را به نمایش بگذارد. برای نیل به این هدف حتی قهرمانان و نخبگان ورزشی خود را زیر پا میگذارد! چه امر مهمی او را به این عمل واداشته؟
شاید قضاوت ما زودهنگام است! شاید آمریکا حق دارد که تصویر مد نظر خود از انسان برتر را نمایش بگذارد. قطعا" نمایش هر انسان با ویژگی های مد نظر سیاستمداران آمریکایی اقبال به سمت چنان فرد و چنان سبک زندگی را افزایش میدهد و جامعه به آن روش مطلوب سیاستمداران میل میکند و اهداف آنان را تحقق میبخشد.
آخرین بارقه ایی که از دریچه ی ذهنم عبور کرد این بود: ما چگونه تصویری از "ایرانین لایف استایل" ارائه میکنیم؟
کدام فیلم های ایرانی به جشنواره های جهانی راه پیدا میکنند و تصویر انسان ایرانی در آن چگونه ارائه شده است؟! فتامل!
