یا من تحل به عقد المکاره

..

یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ وَ یَا مَنْ یُفْثَأُ [یفل‏] بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ

اى کسى که گره‌هاى ناخوشایندى‌ها به‌وسیله‌ى تو گشوده مى‌شود، و اى کسى که تندى و تیزى سختى‌ها به تو آرام مى‌گردد [شکسته مى‌شود]،

وَ یَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ [مَحَلِ‏] الْفَرَجِ ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ

و اى کسى که از تو راه بیرون آمدن به آسودگى و گشایش، ملتمسانه درخواست مى‌شود. سختى‌ها در برابر قدرت تو خواراند

وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْأَسْبَابُ وَ جَرَى بِطَاعَتِکَ الْقَضَاءُ وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِکَ الْأَشْیَاءُ

و سبب‌ها به لطف تو کارساز مى‌شوند و سرنوشت حتمى به اطاعت از تو روان است و همه‌ى اشیا براساس اراده‌ى گذرا مى‌گردند.

فَهِیَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ وَ بِإِرَادَتِکَ دُونَ نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ

بنابراین، همه‌ى اشیا فرمانبر خواست تواند نه گفتارت و به اراده‌ى تو [از چیزهایى که نباید بکنند] خوددارى مى‌کنند، نه نهى تو. تویى خدایى که براى امور مهمّ خوانده مى‌شوى

وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ لِلْمُلِمَّاتِ [فِی الْمُلِمَّاتِ‏] لَا یَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ وَ لَا یَنْکَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا کَشَفْتَ

و تویى پناهگاه همه در گرفتارى‌ها، و دفع نمى‌شود جز آنچه تو دفع نموده باشى و به کنار نمى‌رود مگر آنچه تو برطرف نموده باشى.
 

وَ قَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکَأَّدَنِی ثِقْلُهُ وَ أَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ وَ بِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ

اى پروردگار من، اکنون گرفتاریى بر من فرود آمده که سنگینى آن سخت آزارم مى‌دهد و بلایى بر من نازل شده که حمل آن بر من سخت است و تو به قدرت خود آن را بر من وارد کرده‌اى

وَ بِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَّ وَ لَا [فَلَا] مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ وَ لَا مُورِدَ لِمَا أَصْدَرْتَ وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ

و به تسلّط خود آن را متوجه من کرده‌اى. از این‌رو، هرچه را تو وارد کرده‌اى نمى‌توان کنار راند و هرچه را تو کنار برانى نمى‌توان وارد کرد و هرچه را تو متوجه انسان کنى نمى‌توان برگرداند و هرچه را تو ببندى نمى‌توان گشود

وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ وَ لَا مُیَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ وَ لَا مُعَسِّرَ لِمَا یَسَّرْتَ وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ وَ لَا خَاذِلَ لِمَنْ نَصَرْتَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

و هرچه را بگشایى نمى‌توان بست و هیچ چیز نمى‌تواند آنچه را تو سخت نموده‌اى آسان سازد و یا آنچه را که آسان نموده‌اى سخت کند و هیچ‌کس نمى‌تواند کسى را که تو شکست داده‌اى، یارى کند و یا کسى را که تو یارى کرده‌اى، شکست دهد. پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست-

وَ افْتَحْ لِی یَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِکَ وَ اکْسِرْ عَنِّی سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ

اى پروردگار من-و در گشایش را به بخشش خود به روى من بگشاى و تسلّط اندوه را به نیروى بازدارنده‌ات از من بشکن

وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَکَوْتُ وَ أَذِقْنِی حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ وَ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ فَرَجاً [رَحْمَةً]

و مرا در آنچه به تو گله نمودم به نظر نیکى [که از تو امید دارم]نایل گردان و شیرینى نیکى خود را در آنچه از تو درخواست نمودم به من بچشان و از نزد خود گشایشى گوارا [و نزدیک]به من ارزانى دار.

هَنِیئاً [قَرِیباً] وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً وَ لَا تَشْغَلْنِی بِالاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِکَ

[از نزد خود رحمتى به من ارزانى دار]و راه خروج سریع براى من قرار ده و از اهتمام به پاییدن واجبات و بکار زدن مستحباتت، به چیز دیگر مشغول مکن؛

وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِکَ فَقَدْ ضِقْتُ [یَا رَبِ‏] لِمَا نَزَلَ بِی ذَرْعاً

زیرا [اى پروردگار من]، توان بلایى را که بر من فرود آمده است ندارم

وَ امْتَلَأْتُ بِمَا [بِحَمْلِ مَا] حَدَثَ عَلَیَّ هَمّاً وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى کَشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ

و از [حمل]مصیبتى که براى من پیش آمده، از اندوه آکنده شده‌ام ولى تو مى‌توانى مصیبتى را که بدان دچار شده‌ام برطرف نموده 

و رخدادى را که در آن واقع شده‌ام، دفع کنى.

 وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی ذَلِکَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ یَا رَبِّ یَا ذَا الْعَرْشِ الْکَرِیمِ [الْعَظِیمِ‏]

پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و چنین کن اگرچه مستحق آن نباشم [اى پروردگار من]، اى صاحب عرش باکرامت

وَ السُّلْطَانِ الْعَظِیمِ [الْقَدِیمِ‏] یَا خَیْرَ مَنْ خَلَوْنَا بِهِ وَحْدَنَا وَ یَا خَیْرَ مَنْ أَشَرْنَا إِلَیْهِ بِکَفِّنَا

و فرمانروایى بزرگ [دیرینه]و اى بهترین کسى که با او خلوت و با دست به‌سوى او اشاره مى‌کنیم.

نَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ أَنْ تُلْهِمَنَا الْخَیْرَ وَ تُعْطِیَنَاهُ وَ أَنْ تَصْرِفَ عَنَّا الشَّرَّ وَ تَکْفِیَنَاهُ وَ أَنْ تَدْحَرَ عَنَّا الشَّیْطَانَ وَ تُبَعِّدَنَاهُ

خداوندا، از تو مى‌خواهیم که خیر و خوبى را به ما الهام نموده و عطا کنى و شرّ را از ما بازداشته و کفایت کنى و شیطان را از ما رانده و دور کنى

وَ أَنْ تَرْزُقَنَا الْفِرْدَوْسَ وَ تُحِلَّنَاهُ وَ أَنْ تَسْقِیَنَا مِنْ حَوْضِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ [صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏]

و بهشت فردوس را روزى‌مان نموده و در آن وارد کنى و از حوض محمّد و آل محمّد -درودهاى تو بر او و خاندان او-سیراب نموده

وَ تُوْرِدَنَاهُ وَ نَدْعُوکَ یَا رَبَّنَا (تَضَرُّعاً وَ خِیفَةً)وَ رَغْبَةً وَ رَهْبَةً وَ خَوْفاً وَ طَمَعاً (إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ)

و در آن وارد کنى. اى پروردگار ما، از روى تضرّع و بیم و گرایش و هراس و ترس و آزمندى، تو را مى‌خوانیم. که تو شنواى دعا هستى

وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحُرْمَةِ مَنْ عَاذَ بِکَ مِنْکَ وَ لَجَأَ إِلَى عِزِّکَ وَ اسْتَظَلَّ بِفَیْئِکَ

و بر محمّد و آل او درود فرست. خداوندا، به احترام هرکس که از تو به تو پناه برده و به عزّتت پناهنده شده است و در زیر سایه‌ات قرار گرفته

وَ اعْتَصَمَ بِحَبْلِکَ وَ لَمْ یَثِقْ إِلَّا بِکَ یَا جَزِیلَ الْعَطَایَا وَ یَا فَکَّاکَ الْأُسَارَى أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ

و به ریسمانت چنگ زده و جز به تو اعتماد نکرده است، از تو درخواست مى‌کنم. اى بسیار بخشنده  و اى آزادکننده‌ى اسیران، تو پناهگاه [همه]در مصیبت‌هایى

وَ أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ لِی فَرَجاً وَ مَخْرَجاً

و براى امور مهمّ به درگاهت دعا مى‌شود، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و گشایش و راه خروجى براى من قرار ده

وَ ارْزُقْنِی رِزْقاً وَاسِعاً بِمَا شِئْتَ إِذَا شِئْتَ وَ کَیْفَ شِئْتَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ‏

و به هر وسیله و در هر زمان و به هر صورت که مى‌خواهى، روزى گسترده روزى‌ام کن، اى مهربان‌ترین مهربانان.