دوبــــــاره کـــــــــار مــــــــا و گـــــــــره روســـــــری ات را
تمــــــــام هستی ما نشــــــانـــه ای از مـــــــادری ات را
میان عــرصه ی محشر، نگــــــــــاه کن به ما بــــــــــانــــو
نگـــــــــاه نـــــــــاب تو نشـــانـــه ای از ســــــروری ات را
بکش همان دست مجروح به یمن تنزل الملائکة و الروح
به پــــــــــا کن دوبـــــــــاره قیــــــــــــام حیـــــــدری ات را
بـــــــزن آتشی آشــــنــا به دلم، به دل هـای خـــــامـوش
تکـــــــــان بـــــــــده تــــار و پود چـــــادر خاکستری ات را
نشـــــــان فــــــــاطـــــمــــه شــدن را خودت به مـــا بـگـو
مسیــــــر رســـیــــــــدن به شیـــــــوه ی کوثــــری ات را
