کوثر

 

زن جانش را فدا می‌کند برای اینکه حکومت به نااهل نرسد!

 

زن جانش را فدا می‌کند برای اینکه حکومت به نااهل نرسد. اگر فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها زنِ امیرالمومنین علی علیه‌السلام هم نبود قضیه همین بود. حضرت زهرا از شوهرش دفاع نمی‌کرد، از زمامدار به حق دفاع می‌کرد. مسئله‌ی زن و شوهری نیست، مسئله‌ی دختر عمو، پسر عمویی نیست. مسئله‌ی دوستی و رفاقت نیست، مسئله وظیفه است، مسئله هدف است. می‌آید پشت در، شروع می‌شود تهدیدها اما اثر نمی‌کند. 

نمی‌گوید من حالا باردار هستم، مصلحت نیست درافتم؛ بماند چند روز دیگر آتش‌شان فروکش کند، بماند شاید من فارغ بشوم بعد بروم به میدان‌شان...

نه! لطفش در همین است که در شدیدترین موقعیت‌ها، بزرگ‌ترین وظیفه‌ها انجام بگیرد و شدیدترین لطمه‌ها بر جسم و جان وارد بیاید. لذا شروع کرد به مبارزه. آن‌ پشت در آمدن، آن محسن شش ماهه سقط شدن، آن ورم بازو، آن مقاومت عظیم که منجر می‌شود به اینکه دختر پیغمبر را بزنند.

یک زن را چه کسی می‌زند؟ چرا می‌زنند؟ مگر اینکه ایستاده، مقاومت می‌کند.... این، خار راهی شده، همه‌ی نقشه‌ها را نقش بر آب می‌کند. مردان و ریش‌سفیدان و قدرتمندان مهاجر و انصار زیر بار رفتند، بعضی فریب خوردند، بعضی کوتاهی کردند؛ این زن نه فریب می‌خورد، نه تنبلی می‌کند، نه حاضر است به هیچ قیمتی رضایت بدهد. این است که زدند!

بعد از اینکه زدند، بی‌هوش شد، وقتی به هوش آمد، دید مثل اینکه قضیه در شرف انجام است. با حال ناتوانی به مسجد رفت، تا حقی را احقاق کند.

...باز به همین هم اکتفا نمی‌کند. به‌گفته‌ای چهل شب، مرتب، در خانه‌ی این مرد و آن مرد معروف و سرشناس می‌ رود که بیایی، کار کنید، تشکیلات، هم‌دستی، هم‌بستگی، یک اقدام بجا، با همدیگر، تا هنوز زود است، تا هنوز کار از دست در نرفته. چهل شب هم دنبال این فکر می‌دود. و چه کسی زنی که به آن صورت سقط جنین کرده، آن زنی که ضربت خورده، آن زنی که آسیب دیده. بدانید که این کارها همه یک‌سره، یک مبارزه‌ی ممتد است. مبارزه‌ای است از چند نوع، با چند جلوه.

 

_{رهبر انقلاب}

(از کانال خانم اردویی)