پاسخ:
اینا کلی گویی هست. در همه ی حکومت ها از ابتدای شکل گیری تمدن این موارد بوده.
هیچ حکومت و حاکمیتی خالی از اینها نیست. در مورد افراد هم همینطوره. من و شما صد درصد درستکاریم؟ خیر.
بقیه آدم ها هم همینطور.
اما بحث اصلی اینه که
نسبت جرم و خلاف به صلاح و درستکاری چیه و چطوره.
این نسبت رو کسی به دست آورده؟
بعد از بررسی این نسبت یا نسبت ها در تمام ابعاد
یعنی مثلا در اقتصاد که خودش اجزایی داره
در صنعت
در پزشکی و سلامت
در کشاورزی
و در همه ی ابعاد لازم
تازه باید به این پرداخت که روش اصلاح چیه.
چند درصد اصلاح از طریق آتیش زدن سطل زباله حاصل میشه، چند درصدش از طریق کار علمی و تشکیلاتی بلند مدت.
در نهایت مبارز باید هزینه فایده کنه ببینه کدوم میصرفه برای پیشرفت مملکتش.
من برام خیلی راحته که ۲۴ ساعته از یک تریبون یک طرفه مشکلات تربیتی مردم رو داد بزنم و نقد کنم..اما آیا این روش فایده ایی داره؟؟ یا بیشتر باعث از هم گسیختگی اجتماعی میشه؟
پس ما دو هدف منطقی میتونیم داشته باشیم
اول رویکرد اصلاحی بلند مدت
دوم زدن پاشنه های آشیل خلاف.
این دو کار هم زحمت زیادی داره. وگرنه اتیش زدن چهارتا سطل آشغال و بیانیه خوندن توی پیج و روی سن هیچ فرقی با رویکرد مسئول فاسد نداره. از کجا معلوم این کشمکش ها، کشتی نمایشی بین مسئول فاسد و هنرمند فاسد برای انحراف اذهان عمومی نباشه؟
بسیاری از کسانی که الان دارن از اغتشاش حمایت میکنن و به اصل نظام حمله میکنن کسانی هستن که در دولت قبل حامی رئیس جمهور سابق بودن. حالا علم نقد رو علیه رئیس جمهور فعلی بلند کردن. خب رئیس جمهور فعلی مگه چند ساله سر کار اومده،چرا هیچکسی از انتخاب اشتباه خودش حرف نمیزنه؟
(اینا صرفا مثال بود برای دیدن روی دیگر مسئله وگرنه در جزئیات مناقشه هست و قطعی و یقینی نیستن مطالب)
چه جالب
دیروز که زاکانی ترکونده بود انگاری:)