یک جنبه کشف نشده ی دیگر

امشب حدود دو دقیقه اینستا وصل شدم و همین دقایق کوتاه هم حالم رو بد کرد. صرفا بخاطر خوندن چند استوری.

مدت ها در مورد تاثیرات منفی اینستا بررسی و تحقیق کردم و مواردی رو هم نوشتم. امشب یک نکته دیگه به ذهنم اومد . بحث تریبون یکطرفه.

در مسئله احترام به مخاطب احتمالا این مطلب رو زیاد شنیدیم که منبر یا کرسی تدریس باید دوطرفه باشه و سخنران و شنونده ارتباط و تعامل داشته باشن.

خود اصحاب مجازی علی الخصوص رسته منتقدین هم به این مطلب زیاد میپردازن که چرا سیاستمدار، دولتمرد یا سخنران ما پای حرف مردم نمینشینه و متکلم وحده است.

زیبایی مسئله اینجاست که غالب پیج های اینستا هم تریبون یکطرفه اند.

فردی که پشت اکانته به خودش اجازه میده که افکار و نظراتش رو بدون تردید و شک بیان کنه. افکاری که قطعا نقص دارن.

مخاطبی که اون افکار رو میبینه و بنظرش نادرسته و قصد تعامل و گفتگو داره و صاحب اکانتی که به بهانه مشغله حتی به کامنت ها جواب نمیده و هر از گاهی با چند شات از دایرکت های نامحترمانه مخاطب رو محکوم و سرکوب میکنه و حس تحقیر رو در عموم مخاطبین بالا میبره.

در معرض افکار دیگران بودن بصورت مداوم انسان رو بیمار میکنه..مخصوصا وقتی ارتباط یکطرفه ست