گمشده ایی داشتم

جوان تر که بودم در نور نئون مغازه های شیک دنبال زیبایی و لذت بودم

در رنگارنگ پاساژ ها

در درخشش لباس های پر زرق و برق

در مهمانی های بیشمار 

در شب نشینی ها بی پایان

در دور دورهای مستانه ی خیابان

در تفریح بدون مرز

در تجربه ی ممنوعات

در مجموعه ایی بی انتها از پراکنده جات

........

توان شرح مسئله جز به اشاره ندارم

همینقدر اشاره بس که در گذار از وادی کثرت به شاهراه وحدت ولو به قدر تماشا لذت عظیمی است که هیچ کجا یافت نمیشود

........

تلخی آن لحظات تشنگی و نوشیدن شورابه چنان با منست که هوس برگشت به سرنمیزند

چه حجتی بالاتر از اینکه در نیستی هیچ نیست؟...