یه آسمون ستاره

یک آسمان پر از ستاره...از توی اتاق به تماشا می ایستم. در این شب های سرد زلالی اش را جرعه جرعه برای روزهای غم سر میکشم...دست هایم را شکل دوربین میکنم و همه ی دنیا را از چشمانم میپوشانم...فقط من میمانم و ژرفای خانه ی ستاره ها...بی وزن، دست هایم را باز میکنم و پرواز...بی درکی از معنا...روی حجم های سرد هوای یخ زده...قلبم از گرمای روزهای بی تو میسوزد شیرین دهان من...