یکی از قاعده های آسایشگاه اینه که به محض گفتن جمله ی طلایی : (( حواست باشه اینو به کسی نگی!)) اون مطلب به عیان ترین شکل ممکن جار زده میشه.
چطور با این قاعده آشنا شدم؟
برای نسیم، شامپوی ضدشوره گرفتم و داشتم روش استفاده رو یادش میدادم و از اونجایی که نگران بودم اگر باقی بچه ها ببینن باعث حسرت بشه اهسته گفتم حواست باشه کسی نفهمه ها! بذار شامپو همینجا توی دفتر بمونه بعد از شام ببر بذار اتاقت.
نیم ساعتی گذشت، رفته بودم سالن بالا و سرگرم کار بودم، برای تعویض دستکش برگشتم دفتر و بله خانم نسیم یک پاکت هدیه از جایی پیدا کرده بود، شامپو رو توی پاکت گذاشته و توی دستش تاب میداد و در حال گفتگو با بچه ها بود...
خودم رو به اون راه زدم.
حدود بیست دقیقه بعد، نازنین نفس نفس زنان ویلچر کج و معوجش رو به سمتم روند و گفت خانم، همون دوستتون که دکتر داروسازه و برای نسیم شامپوی ضد شوره نوشته میتونه برای کهیرهای دست منم چیزی بنویسه؟
