سه بار خودم را صدا میزنم،
نامم را با صدای بلند. همین اول صبحی...
چند بار روی شانه ام میکوبم!
تو کی هستی؟!
ترس برم میدارد!
من، کی هستم؟!
منوی بلاگ
بایگانی
- دی ۱۴۰۳ (۳)
- آذر ۱۴۰۳ (۱)
- آبان ۱۴۰۳ (۱)
- مهر ۱۴۰۳ (۲)
- شهریور ۱۴۰۳ (۶)
- مرداد ۱۴۰۳ (۲)
- تیر ۱۴۰۳ (۱۱)
- خرداد ۱۴۰۳ (۵)
- ارديبهشت ۱۴۰۳ (۸)
- فروردين ۱۴۰۳ (۱)
- بهمن ۱۴۰۲ (۹)
- دی ۱۴۰۲ (۸)
- آذر ۱۴۰۲ (۱۰)
- آبان ۱۴۰۲ (۱۴)
- مهر ۱۴۰۲ (۱۳)
- شهریور ۱۴۰۲ (۱۳)
- مرداد ۱۴۰۲ (۲)
- تیر ۱۴۰۲ (۲۱)
- خرداد ۱۴۰۲ (۸)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۱۳)
- فروردين ۱۴۰۲ (۲۰)
- اسفند ۱۴۰۱ (۱۱)
- بهمن ۱۴۰۱ (۱۹)
- دی ۱۴۰۱ (۳۹)
- آذر ۱۴۰۱ (۴۶)
- آبان ۱۴۰۱ (۷۶)
- مهر ۱۴۰۱ (۳۹)
- شهریور ۱۴۰۱ (۲۳)
- مرداد ۱۴۰۱ (۹)
- تیر ۱۴۰۱ (۴)
- خرداد ۱۴۰۱ (۱۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۵)
- فروردين ۱۴۰۱ (۷)
- اسفند ۱۴۰۰ (۱۵)
- بهمن ۱۴۰۰ (۸)
- دی ۱۴۰۰ (۵)
- آبان ۱۴۰۰ (۶)
- مهر ۱۴۰۰ (۵)
- شهریور ۱۴۰۰ (۵)
- مرداد ۱۴۰۰ (۲)
- خرداد ۱۴۰۰ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۱)
- فروردين ۱۴۰۰ (۴)
- دی ۱۳۹۹ (۳)
- مهر ۱۳۹۹ (۱)
- مرداد ۱۳۹۹ (۲)
- تیر ۱۳۹۹ (۲)
- خرداد ۱۳۹۹ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱)
- فروردين ۱۳۹۹ (۶)
- اسفند ۱۳۹۸ (۶)
- دی ۱۳۹۸ (۷)
- آذر ۱۳۹۸ (۶)
- مهر ۱۳۹۸ (۴)
- تیر ۱۳۹۸ (۶)
- خرداد ۱۳۹۸ (۳)
- فروردين ۱۳۹۸ (۱)
- اسفند ۱۳۹۷ (۱)
- بهمن ۱۳۹۷ (۲)
- دی ۱۳۹۷ (۴)
- آبان ۱۳۹۷ (۲)
- مهر ۱۳۹۷ (۱)
- شهریور ۱۳۹۷ (۴)
- تیر ۱۳۹۷ (۱۶)
- خرداد ۱۳۹۷ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۱)
- فروردين ۱۳۹۷ (۲۱)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱۰)
- بهمن ۱۳۹۶ (۱۹)
- دی ۱۳۹۶ (۱۳)
- آذر ۱۳۹۶ (۲۱)
- آبان ۱۳۹۶ (۲)
- مهر ۱۳۹۶ (۷)
- شهریور ۱۳۹۶ (۱۰)
- مرداد ۱۳۹۶ (۱۶)
- تیر ۱۳۹۶ (۲۵)
- خرداد ۱۳۹۶ (۲۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۲)
- فروردين ۱۳۹۶ (۲۵)
- اسفند ۱۳۹۵ (۷)
- بهمن ۱۳۹۵ (۴)
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۱)
- مهر ۱۳۹۵ (۵)
- شهریور ۱۳۹۵ (۳)
- مرداد ۱۳۹۵ (۵)
- خرداد ۱۳۹۵ (۶)
- فروردين ۱۳۹۵ (۱)
- اسفند ۱۳۹۴ (۴)
- بهمن ۱۳۹۴ (۸)
- دی ۱۳۹۴ (۴)
- آذر ۱۳۹۴ (۲)
- آبان ۱۳۹۴ (۳)
- شهریور ۱۳۹۴ (۲۱)
- مرداد ۱۳۹۴ (۲۵)
- تیر ۱۳۹۴ (۳۰)
- خرداد ۱۳۹۴ (۲۲)
پیوندهای روزانه
تقریبا" نصفی از دوستانم از آن دسته ایی که سرشان به تنشان می ارزد اعتقاد دارند باید نویسندگی را دنبال کنم. hlh من اعتقاد دارم سر نویسندگی ام به تنش نمی ارزد. زرشک میبافم، فرقی نمیکند نویسندگی باشد یا هر چیز دیگری، حاضر نیستم پی اش را بگیرم چون از شکست خوردن به غایت میترسم و تمام ربع قرن را با ایده هایی از این دست گذرانده ام که مثلا" هدف مسیر نیست، هدف نتیجه است! ماهیت نتیجه است! وجود نتیجه است و ذات و مابقی تفاله های ذهنی الخ و ملخ..
این نوشته ها تماما" بهانه است، دلم برای " تو" تنگ شده است!
برسم به پوچی کافکا و هدایت و مثلا" 62 بار خودکشی کنم یا به اندازه ی سالهای تولدت یا مثلا" سکه های مهریه ی مادرت...چه فایده! که من در خودکشی هم پوچی میبینم!