دلتنگی

چقدر دلم برای محیط ساکت اینجا تنگ شده است...آرام و خلوت و بی دغدغه...از حال ما اگر بپرسی ای دوست، همچون قوطی کنسروی که زیر چرخ وانت مانده آبادم..
دهانم نه به نغز باز میشود، نه به لغو...دهانمان اگر بپرسی با خاک خاکریزهای فرهنگی یکسان شده است..
بچه ها زحمتش را کشیدند، بچه های فرهنگی...
خط مقدم انقلاب اینبار گل به خودی زد..
گل به خودی..
دلم شعرهای لنگرودی را میخواهد..