عنان گیر

هر بار که به بخش میرفتم میامد و پاپی میشد که کتابش را خوانده ام یا نه.

کتاب "خاطرات همفر" را بهم داده بود.

سعی میکرد هر بار مرتب و نرمال به نظر برسد.

و هر بار میگفتم آقای ... مشغله ام زیاد است، گذاشته ام یک وقت مناسب.

نصف کتاب را خواندم. اما به خاطر مشغله ی زیاد نرسیدم تمامش کنم.

هنوز هم از قیافه ی امیدوار بیمار بخش روان نوجوانان عذاب وجدان دارم و سراغ کتاب نمیروم.

چرت میگفتم، مشغله نبود..حوصله نداشتم، عنانم دست نفسم بود.